Tegen 2050 is de Noordzee een gezond ecosysteem dat door iedereen wordt gewaardeerd en genoten, en dat bijdraagt aan economisch en sociaal welzijn, en zorgvuldig beheerd.
In 2050 is de Noordzee een gezond ecosysteem waar plankton, bodemdieren, vissen, vogels en zeezoogdieren in een dynamisch evenwicht leven. De Noordzee herbergt een grote verscheidenheid aan habitats, zoals zandbanken, getijdenvlaktes, kelpwouden en riffen. Habitats zijn in goede staat en ondersteunen de rijke biodiversiteit van de Noordzee, waaronder sleutelsoorten zoals bruinvissen, grijze zeehonden en zeepaardjes. Natuurlijke en organisch gevormde harde substraten zoals oesterbanken bedekken een groot deel van de zeebodem. Deze en andere habitats in de Noordzee bieden leefruimte voor bodemdieren en voedsel voor een breed scala aan vogels die in het Noordzeegebied leven of erdoorheen migreren.
Riviermonden zijn hersteld en open doorgangen naar zeearmen, rivieren en getijdenvlaktes bieden trekvissen zoals zalm, paling, zeeforel en de Atlantische steur voldoende mogelijkheden om hun natuurlijke levenscyclus te voltooien. Kustlijnen zijn op sommige plaatsen versterkt, maar op andere plaatsen mogen ze schommelen. Incidentele overstroming van aangewezen gebieden creëert variatie in kustlandschappen die gunstig is voor de lokale fauna.
Vogels worden niet significant belemmerd door de mens gemaakte obstakels die ze tegenkomen in hun foerageergebieden of op hun trekroutes. Ze vinden voldoende geschikte ruimte om te rusten en te voeden. Soorten die zeldzaam waren geworden, zoals haaien, roggen en tonijnen, bevolken opnieuw de Noordzee. Bruinvissen, dolfijnen en dwergvinvissen bewonen de Noordzee in zelfvoorzienende gemeenschappen en worden niet gehinderd door onderwatergeluid. Grote walvissen zoals bultruggen en potvissen worden regelmatig waargenomen. Visbestanden verkeren in een gezonde staat en vertonen een natuurlijke diversiteit in grootte en leeftijdsstructuur.
Het ecosysteem van de Noordzee is in staat om zich aan te passen aan veranderingen in voedselwebben en natuurlijke processen, evenals aan de toegenomen watertemperatuur en zuurgraad als gevolg van klimaatverandering. De luchtkwaliteit in het Noordzeegebied wordt niet langer aangetast door emissies van kooldioxide, zwaveldioxide, stikstofoxide, roet en zwart koolstof door industriële gebruikers van de Noordzee. Plastics, afvalwater, olie, chemicaliën en andere verontreinigende stoffen worden niet langer in zee geloosd. Als gevolg hiervan is het water schoon en zijn de niveaus van schadelijke stoffen in mariene organismen laag. De hoeveelheid voedingsstoffen die door rivieren naar de zee worden getransporteerd, is zo laag dat het geen verstoring van natuurlijke balansen veroorzaakt of overmatige algenbloei veroorzaakt.
De Noordzee is een gezonde en schone zee…
De prachtige en schone stranden van de Noordzee worden gewaardeerd door kustbewoners en toeristen, die komen zwemmen, surfen en duiken. Zelfs mensen die de Noordzee niet daadwerkelijk bezoeken, hebben gehoord over zijn schoonheid en uniciteit. De Noordzee wordt erkend voor de enorme rijkdom aan producten en diensten die het levert en voor de manieren waarop het bijdraagt aan het welzijn en de welvaart van kustlanden. De maatschappelijke waardering voor de natuurlijke en economische waarde van de Noordzee vertaalt zich naar een gevoel van gedeelde verantwoordelijkheid tussen de bevolking van de Noordzee voor het beschermen van het ecosysteem. Mensen die de Noordzee waarderen, begrijpen de invloed van hun gedrag en consumptiepatronen op de Noordzee en maken bewuste keuzes en inspanningen om deze te minimaliseren.
De bloeiende visbestanden van de Noordzee worden duurzaam bevist en leveren een waardevolle bron van eiwitten om de bevolkingen van aangrenzende landen te voeden. Schelpdieren en algen worden gekweekt en geoogst. Hernieuwbare energie opgewekt op zee helpt een aanzienlijk deel van de energievraag in de regio te dekken. Goederen worden over de Noordzee vervoerd met schone, lozingsvrije en impactvrije schepen die aanmeren bij zeer efficiënte havens, waar ze gebruik kunnen maken van faciliteiten voor afvalrecycling en verkooppunten voor lokaal opgewekte hernieuwbare energie.
De Noordzee biedt volop mogelijkheden voor kusttoerisme en recreatie, wat op zijn beurt inkomsten genereert voor kustgemeenschappen en de regio rond de Noordzee als geheel. De talloze tastbare en ontastbare diensten en producten die het gezonde ecosysteem van de Noordzee levert, brengen welvaart naar de regio.
Het Noordzeegebied is een aantrekkelijke plek om te wonen, omdat de zee stabiele middelen van bestaan, veiligheid en een omgeving biedt waarin mensen rust en inspiratie vinden. De bijdrage aan economische en sociale welvaart wordt gegenereerd zonder nadelige gevolgen voor het mariene ecosysteem.
Beleidsmakers begrijpen de korte- en langetermijneffecten die economische activiteiten hebben op de Noordzee en beheren deze op zo’n manier dat ze geen negatieve effecten hebben op het ecosysteem.
Voordat maritieme activiteiten mogen plaatsvinden, worden hun effecten op het ecosysteem beoordeeld, zowel onafhankelijk als in combinatie met de effecten van andere activiteiten. Het voortdurende onderzoek naar het functioneren van het ecosysteem van de Noordzee en de monitoring op lange termijn van de impact van menselijke activiteiten op het mariene milieu dragen voortdurend bij aan een uitgebreide basiskennis. Daardoor wordt het beheer van mariene activiteiten voortdurend aangepast, waarbij de nieuwste inzichten in overweging worden genomen. De draagkracht van het ecosysteem vormt dus het uitgangspunt voor overheden bij het beslissen welke activiteiten zijn toegestaan en in welke mate.
Het consistente gebruik van ruimtelijke planningsinstrumenten zorgt ervoor dat activiteiten plaatsvinden in gebieden waar ze geen schadelijke effecten veroorzaken en dat passende activiteiten in hetzelfde gebied plaatsvinden. Het concentreren van verenigbare activiteiten in één gebied betekent dat andere gebieden met rust kunnen worden gelaten. Preventieve maatregelen worden genomen wanneer er redenen zijn om aan te nemen dat menselijke activiteiten schade kunnen toebrengen aan de menselijke gezondheid, levende hulpbronnen of het mariene ecosysteem. Op deze manier is het mogelijk om onherstelbare schade aan het mariene milieu te voorkomen wanneer volledig wetenschappelijk bewijs ontbreekt. Als degene die de activiteit uitvoert beweert dat deze niet zal leiden tot milieuschade, is het zijn verantwoordelijkheid om wetenschappelijk de geldigheid van deze bewering aan te tonen. Bij onzekerheid geldt het voorzorgsbeginsel.
Waar een activiteit leidt tot verontreiniging van het mariene milieu, worden de kosten voor het verzachten en herstellen van de effecten van deze verontreiniging gedragen door degene die het heeft veroorzaakt. Dit dient zowel als afschrikmiddel voor degenen die betrokken zijn bij risicovolle activiteiten zoals olie- en gaswinning, als een garantie dat degene die profiteert van het deelnemen aan een risicovolle activiteit, ook de kosten draagt van het materialiseren van deze risico’s.
Hoewel de bovenstaande principes ervoor zorgen dat het risico van schade aan het mariene milieu door menselijke activiteiten wordt geminimaliseerd, is het nog steeds noodzakelijk om bepaalde kwetsbare habitats, soorten en ecologische processen volledig te beschermen tegen menselijk ingrijpen. Hiertoe is een ecologisch netwerk van mariene beschermde gebieden opgezet, dat tussen de 30 en 50 procent van de Noordzee beslaat en minstens 30 procent tegen 2030. Dit netwerk omvat grote beschermde zeegebieden die volledig onaangeroerd blijven, om de natuur de kans te geven om te gedijen en onderzoekers te voorzien van referentiegebieden die kunnen worden gebruikt om het wetenschappelijk begrip van het mariene ecosysteem te bevorderen.
